محترم قانونپوه سرور دانش معاون دوم رییس جمهوری
زندگینامه مختصر استاد سرور دانش
معاون داکتر اشرفغنی احمدزی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۳
سرور دانش فرزند حاجی محمد علی، در سال ۱۳۴۰ خورشیدی، در ولایت دایکندی چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خویش و تحصیلات عالی را در مراکز علمی عراق، سوریه و ایران فرا گرفته است. ایشان از معدود سیاستورزان فرهنگی و فرهنگیان سیاستورز در افغانستان است. هم سیاست را تجربه کرده است و با رمزورازهای آن آشناست، هم در متلاطمترین روزگار این سرزمین، به تأسیس و مدیریت نهادهای تأثیرگذار فرهنگی پرداخته است. در کشورهای سوریه و ایران علوم دینی و حقوق آموخته و در رشتههای فقه، الاهیات و حقوق ماستری دارد و در علوم دینی نیز تا مرحله «اجتهاد» پیش رفته است. از سوی وزارت عدلیه، رتبۀ علمی«قانونپوه» دریافتکرده، فعالیتهای فرهنگی را با مسئولیت بخش فرهنگی «سازمان نصر» آغاز و آن را در حزب وحدت اسلامینیز ادامه داده است. از بنیانگذاران «مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان» بوده و به عنوان رییس و مدیرمسئول فصلنامههای این مرکز (سراج و دُرّ دری) کار کرده است. دُرّ دری و سراج، در تاریخ مطبوعات افغانستان، از معدود رسانههای مکتوبِ تأثیرگذار و ماندگار به شمار میروند.
او علاوه بر این دو نشریۀ معتبر، مدیرمسئولی این نشریات را نیز در کارنامۀ فعالیتهای خود دارد: مجله پیام مستضعفین، هفته نامه وحدت، ماهنامه میثاق وحدت، مجله صراط، مجله اخوّت و مجله نگاه معاصر.
او علاوه بر این دو نشریۀ معتبر، مدیرمسئولی این نشریات را نیز در کارنامۀ فعالیتهای خود دارد: مجله پیام مستضعفین، هفته نامه وحدت، ماهنامه میثاق وحدت، مجله صراط، مجله اخوّت و مجله نگاه معاصر.
حاصل سالها کارنامه علمیوی، تألیف و نشر بیش از بیستویک عنوان کتاب است که در زمینههای حقوق، سیاست و معارف اسلامینگاشته است. در میان مکتوبات او آثار زیر، بیشازهمه قابل توجه است: کلیاتی درباره قانون اساسی، مجموعه کامل قوانین اساسی افغانستان، درآمدی بر وضع و تصویب قانون اساسی جدید افغانستان، زن در سیاست و اجتماع، قرائتهای معاصر از اندیشه سیاسی اسلام، جایگاه زن در نظام سیاسی اسلام، حقوق اساسی افغانستان، حقوق اداری افغانستان، درآمدی بر حقوق بین الملل عمومیو مسایل طبی از نگاه فقه اسلامی. او یکی از معدود صاحبنظران در زمینۀ قانون اساسی است که آثارش در دانشگاههای معتبر افغانستان و ایران تدریس میشود.
افزون بر این، از او تاکنون بیش از چهارصد مقاله در نشریههای گوناگون به چاپ رسیده است. در دوران فعالیتهای فرهنگی، نشر منقّح و چاپ انتقادی میراث مکتوب کشور، یکی از علایق همیشگی او بوده است. حاصل این کوششها، چاپ مجدد این آثار است: سراج التواریخ، نوشتۀ فیضمحمدکاتب هزاره، افغانستان در مسیر تاریخ، میر غلاممحمد غبار، تاریخ سیاسی افغانستان، سیدمهدی فرخ، جنبش مشروطیت در افغانستان، عبدالحی حبیبی، فرهنگ و رجال هزارهجات، حسین نایل، تحقیقی درباره هزارهها و هزارستان، ساختار طبیعی هزارهجات، دین و سیاست، مجموعه کامل قوانین اساسی افغانستان، فهرست تاریخوار جریدۀ رسمیافغانستان و مرامنامه و اساسنامه احزاب سیاسی افغانستان و…
در نظام سیاسی جدید، نقطۀ کانونی فعالیّتهای سیاسی او را قانون تشکیل میدهد: عضویت در لویهجرگه اضطراری (۱۳۸۱)، عضویت در کمیسیون تسوید و تدوین قانون اساسی (۱۳۸۱)، عضویت در کمیسیون تدقیق قانون اساسی (۱۳۸۲) و شرکت در لویهجرگه تصویب قانون اساسی (۱۳۸۲).
او نخستین والی ولایت دایکندی و پس از آن، وزیر عدلیه و معاون کمیتۀ قوانین شورای وزیران بوده است. در دور دوم حکومت رییسجمهور کرزی، سرپرستی وزارت تحصیلات عالی و ریاست بورد مشورتی در امور عدلی و حقوقی ریاستجمهوری را عهدهدار بوده است. در تمام دوران فعالیتهای اجرایی، رابطۀ او با درس و دانشگاه برقرار بوده است و وی، هماکنون عضو هیأت علمیمؤسسۀ تحصیلات عالی ابن سینا و رییس هیأت امنای این مؤسسه است.